Podjęliśmy ostateczną decyzję. Okazuje się, że moja teściowa wzywa nas tylko do pracy, a swoją córkę obdarowuje plonami. Bez względu na to, ile orzemy, nie mamy z tego nic.
Czy jesteśmy darmową siłą roboczą? Lepiej byłoby poświęcić ten czas na pracę, żeby to nie było takie uwłaczające.
Rodzice mojego męża kupili domek stosunkowo niedawno. Kiedy teściowa przeszła na emeryturę, zaczęła płakać, że się nudzi. Kiedy dowiedziała się, że sąsiad sprzedaje działkę w mieście, od razu podchwyciła ten pomysł.
Nie zniechęcaliśmy jej. Co więcej, byliśmy gotowi pomóc w nadziei, że część plonów trafi do nas. W końcu chcielibyśmy karmić nasze dzieci naturalnymi owocami i warzywami, a nie kupowanymi w sklepie.
Jedynym problemem jest to, że zawsze jest dla nas praca, ale nie ma zbiorów. Były naprawdę złe lata z powodu złej pogody. Uwierzyliśmy teściowej, że zebrała bardzo mało warzyw, więc o nic jej nie prosiliśmy, chociaż znalazła coś dla swojej ulubionej córki.
Agnieszka, moja szwagierka, jest pięć lat młodsza. Mieszka w Warszawie z mężem i synem. Nigdy nie nawiązałam z nią relacji, bo za bardzo się różnimy. Nawet kiedy spotykaliśmy się na rodzinnych uroczystościach, nie było o czym rozmawiać.
Zachowywałyśmy neutralną pozycję i nie miałyśmy żadnych konfliktów. W tym roku na wiosnę teściowa zadzwoniła do nas i przypomniała o dyżurze w ogrodzie. Ona i teść są już w takim wieku, że sami sobie nie poradzą, a szwagierka ma małe dziecko, więc nie może przyjechać.
Jeśli mamy być szczerzy, Aga nigdy nie przychodzi na działkę w okresie pracy. Kiedy jednak przychodzi pora odebrać worki z warzywami, ona jest pierwsza w kolejce.
Mój mąż i ja pracowaliśmy "od" "do". I szklarnia, i ogród warzywny, i kwietniki, wszystko to było na nas. Całe lato pracowaliśmy bez weekendów. Wakacje również spędzaliśmy na działce, pomagając teściom.
Jednak problem w tym, że ze wszystkich ogromnych plantacji nasi synowie nie dostali ani jednego owocu. Widzisz, Aga przyjechała jako pierwsza i wszystko rozkradła. Kiedy przyjechaliśmy na zbiory, moja teściowa uśmiechnęła się i powiedziała:
"Spóźniliście się dzieciaki!".
Podczas gdy my pracowaliśmy przez tydzień, oni zebrali wszystko i wysłali do Agnieszki w mieście. Oczywiście zatrzymali coś dla siebie, ale nie zabierzemy rodzicom ostatniej marchewki!
Kiedy mój mąż się oburzył, teściowa zaczęła płakać, że Aga bardziej tego potrzebuje. Ona ma małe dziecko i kredyt hipoteczny, a my możemy zarobić i kupić to, czego potrzebujemy.
Ale tu nie chodzi o pieniądze, tylko o to, że chcieliśmy ugotować dzieciom domowe warzywa. Nie bez powodu ciężko pracowaliśmy i dosłownie trzęśliśmy się nad każdą rośliną, żeby były zbiory.
Wszystkie krzaki, drzewa i grządki były zupełnie puste. Nawet pietruszkę Agnieszka zerwała i zamroziła na zimę. Skoro szwagierka znajduje czas, żeby przyjechać na zbiory, niech teraz pracuje na działce.
Teściowa pewnie myśli, że żartujemy. Wzywa nas do siebie, bo musimy posprzątać ogród. Mój mąż i ja nie spieszymy się z wyjazdem na działkę.
Wolelibyśmy kupić własną. Czy się mylę? I tak zostaniemy bez plonów, a jeśli Agnieszka chce karmić swoje dziecko ekologiczną żywnością, niech zakasa rękawy i kopie w ziemi. My już nie będziemy w to zaangażowani.