"Zauważyłam, że syn i synowa zaczęli częściej odwiedzać. Nie jestem skąpa, ale przychodzą do mnie na kolację prawie codziennie"

Pobrali się niedawno, ale nie lubię mojej synowej. Jest zbyt nowoczesna czy coś. W mojej rodzinie zawsze był zwyczaj, żeby nie kupować nic na zapas, zwłaszcza jedzenia, bo szybko się psuje.

To oszczędność pieniędzy i właściwy podział budżetu. Teraz mieszkam tylko z mężem, nie potrzebujemy wiele dla dwóch osób. Może dla kogoś innego jest inaczej, ale ja robię zakupy raz w tygodniu.

Oszczędzam w rozsądnych granicach, przepisuję jadłospisy, więc wiem ile i czego kupić. Mój mąż nigdy nie zajmował się kuchnią, więc jest zadowolony z tego, co ugotuję. Tak nauczyli mnie moi rodzice, a ja przekazałam to mojemu synowi.

Jakież było moje rozczarowanie, gdy przyprowadził do domu swoją żonę. Od razu było widać po jej wyglądzie - nie była fanką gotowania, ale lubiła dobrze zjeść.

Nie, nie wpłynęło to w żaden sposób na jej sylwetkę, była szczupła i piękna. Wraz z jej przybyciem do mojej rodziny tradycje zaczęły się załamywać.

Ostatnio myślę, że zaczęli częściej przyjeżdżać do naszego domu, bo moja synowa nie jest dobrą gospodynią, delikatnie mówiąc. Nie potrafi gotować, syn często mówi, że zamawiają z dostawą do domu.

Oczywiście to młodzi ludzie, sami decydują, jak chcą jeść, ale moim zdaniem sushi to nie posiłek, bardziej przekąska. Wczoraj przyjechali w odwiedziny, więc mój Piotruś od razu pobiegł do lodówki.

Podczas gdy ja robiłam herbatę, on przyniósł kiełbasę, ser, pokrojoną zieleninę, pomidory i ogórka. Położyłam na stole placek mięsny, wczoraj rozpieszczałam męża. Niecałe pięć minut później stół był pusty.

Nie myśl, że jest mi przykro, nie, oczywiście, że nie, po prostu wystarczyłoby na tydzień dla mnie i mojego męża. Jest już za późno, żeby biec do sklepu, a na rano nic nie zostało. Synowa mruga szarymi oczami, popija herbatę, świergocze, a ja straciłam humor.

Powstrzymywałam się, żeby jej nie powiedzieć, co o niej myślę, nie chciałam urazić syna. On jest w niej zakochany, a ona kręci i kręci jak jej się podoba. Dobrze, gdyby to się zdarzało sporadycznie, ale to się zdarza kilka razy w tygodniu.

Kiedyś zapytałam syna, co w niej widzi. Odpowiedział, że ją kocha. Oczywiście rozumiem, że żyjemy w XXI wieku, można kupić lub zamówić co się chce, ale domowe jedzenie jest o wiele smaczniejsze!

Młodzi nie chcą oszczędzać. Mój syn broni swojej żony, ona po pracy uczy się na kursach, jest zmęczona, kiedy miałaby gotować? On dobrze zarabia, starcza mu na wszystko. Ale ja nadal nie rozumiem - mężczyzna powinien być karmiony w domu, a nie jeździć do mamy. Cóż, mam pecha, że mam synową.